Galerie 44
Kunst Ruimte Reflectie
Een initiatief van de oud-katholieke parochie Den Haag, Molenstraat 44.
Openingstijden do, vr en za van 13:30 tot 17:00 uur.
Van 2 oktober tot en met 1 november exposeert de Haagse beeldend kunstenaar Mia Westerhof een selectie uit haar omvangrijke oeuvre: de schilderijen en tekeningen die ze tussen 1995 en 2015 in verschillende bouwputten in de Randstad maakte. Het zijn de werken die haar het nauwst aan het hart liggen. De tentoonstelling draagt de naam Still Working – een meerduidige titel, net als haar werk.
Mia’s talent voor tekenen was van jongs aan overduidelijk. Op advies van haar vader heeft ze echter eerst de lerarenopleiding Tekenen en Handvaardigheid in Leeuwarden afgerond (1980), voordat ze in 1990 met de avondopleiding Tekenen en Schilderen aan de Academie voor Beeldende Kunsten Minerva in Groningen begon, waar ze in 1993 cum laude afstudeerde. Mia is achteraf blij dat ze destijds het advies van haar vader heeft opgevolgd, want naast haar creatieve werk heeft ze jarenlang met veel plezier tekenles gegeven aan middelbare scholen, eerst in Groningen en later in Den Haag, waar ze door de het werk van haar toenmalige echtgenoot terechtkwam en inmiddels 32 jaar woont.
De kunstopleiding Minerva in Groningen was figuratief gericht en Mia heeft haar hele leven vooral figuratief werk gemaakt. Haar drive is nieuwsgierigheid naar dingen in haar omgeving en die nieuwsgierigheid blijkt al uit de verscheidenheid aan rubrieken die ze op haar website noemt: https://www.kunstinzicht.nl/portfolio/werk/miawesterhof/thumbnails/r3940.html: de bouw, portretten, landschappen, water, interieur, dieren, oude grond.
Toen Mia in 1995 in Den Haag kwam te wonen, schilderde ze aanvankelijk vooral het milieu van de Scheveningse vissers. Maar al spoedig koos ze heel andere onderwerpen uit haar omgeving: grote bouwprojecten in de Randstad, zoals de tramtunnel en de Koningstunnel in de Haagse binnenstad, de oude hallen van de Rijks Automobiel Centrale in het Laakkwartier, het ondergrondse NS-tracé in Delft, en als hoogtepunt de Noord-Zuidlijn in Amsterdam waar ze vier jaar lang in en aan werkte. Gewapend met haar bouwvakkershelm, schildersezel, verf en kwasten daalde ze in de bouwputten af en tekende en schilderde wat zich daar voor haar ogen afspeelde. Deze bouwopdrachten beschouwt Mia nog steeds als het hoogtepunt van haar carrière, het was compleet ander werk dan ze daarvoor had gemaakt en Mia houdt van ongebaande paden. Haar drive is nieuwsgierigheid naar haar omgeving, benadrukt ze. De chaos en onvolmaakte staat van een omgeving inspireren haar en ze vindt het grootse van bouwen veel spannender dan bijvoorbeeld stillevens, al heeft ze die ook geschilderd.
En al daalt Mia inmiddels niet meer af in bouwputten — als herinnering ligt haar bouwvakkershelm nog altijd op een stoel in haar atelier –, het bouwen en onvolmaakte zijn nog steeds een belangrijke inspiratiebron voor haar. Ze schilderde archeologische opgravingen, zoals in 2015 de Romeinse opgravingen in Wateringse Veld en opgravingen in het Zuid-Friese Warns, waarvan ze een reeks tekeningen en schilderijen maakte. Ze schilderde ook andere opgravingen in Friesland, want als geboren Friezin vindt ze het heel prettig de drukte van West-Nederland af en toe te verruilen voor de rust en ruimte van het weidse Friese landschap. In de afgelopen jaren vond ze ook dichter bij huis archeologische projecten: de opgraving bij de Oude Kerk in Scheveningen en de renovatie van het Binnenhof. Soms krijgt ze opdrachten van gemeentes, zoals onlangs voor illustraties in een archeologische uitgave over de Scheveningse opgraving en, wat ze heel eervol vond, voor twee zeefdrukken van het gebouw van de Eerste Kamer die sinds 2015 aan vertrekkende staatsleden worden aangeboden.
“In overdrijving ligt de kracht,” vertelt Mia ons over haar stijl. Ze streeft ernaar “de ziel te pakken te krijgen” van wat ze ziet en overdrijft daarom bijvoorbeeld kleuren. Ze zet het ruwe extra aan door haar penseelstreek en vestigt de aandacht op iets door te spelen met scherpte en precisie. Ze overdrijft bijvoorbeeld een kerk, het thema van een schilderij, en schildert de passanten minder precies. Maar de laatste tijd werkt ze weer preciezer en gedetailleerder en is minder vrij in haar beeldtaal. En ze weet niet zeker of ze hier blij mee is, overpeinst ze. Ze wijt dit aan een workshop over 17de eeuwse schildertechnieken die ze onlangs heeft gevolgd. Ze wil wel weer terug naar het grove en vrijere – “en daar is moed voor nodig”.
Voor Mia was het werken in bouwputten niet alleen een geweldige tijd, maar ook een succesvolle tijd. Haar werk werd aangekocht door diverse bouwbedrijven en in 2007 ontving ze voor haar schilderijen over de aanleg van de Noord-Zuidlijn de prijs “Kijkje achter de stofschotten” van Strukton Beton. In 2008 kocht het Amsterdamse Museum haar schilderij “Ferdinand Bolstraat”, dat de aanleg van de metrolijn Ceintuurbaan laat zien. In 2014 won ze de Publieksprijs Business Art Services (kunst.nl) en naar aanleiding van een tentoonstelling in Raamsdonksveer in hetzelfde jaar de “publiekprijs landschappen”. Mia verkocht tekeningen aan het Haagse Gemeentearchief en het Amsterdams Historisch Museum. Als kroon op haar werk beschouwt ze het feit dat in 2019 een tekening van haar als afscheidsgeschenk aan de Groningse burgemeester Peter den Oudsten werd aangeboden.
Een belangrijke inspirator van Mia is Georg Breitner, één van de belangrijkste representanten van de Amsterdamse school. Ze voelt zich zowel thematisch als stilistisch met hem verwant en heeft veel van zijn stijl en techniek geleerd. Ze bewondert bijvoorbeeld hoe hij schijnbaar nonchalant met één penseelstreek rijen ramen neerzet. Daarnaast wordt ze geïnspireerd door het kleurgebruik en ongepolijste werk van de Engelse schilder Walter Sickert die de lagere klasse in Londen schilderde, en door de Italiaanse schilder Giorgio Morandi die vooral voor zijn stillevens bekend is. Hij heeft haar eigenlijk leren schilderen, benadrukt ze. Haar grootste inspirator is en blijft echter Rembrandt. Van hem heeft ze geleerd hoe je met licht moet werken en volgens Mia is dat ook het eigenlijke onderwerp van zijn schilderijen: het spel met licht en donker.
Mia schildert vooral met acryl- en olieverf en gebruikt verschillende formaten linnen, maar ze tekent ook met houtskool, krijt en grafiet. Ze is lid van de Haagse Kunstkring.
Mia neemt regelmatig deel aan tentoonstellingen en heeft in het hele land geëxposeerd, maar op haar solo-tentoonstelling in de Galerie verheugt ze zich bijzonder, want de ligging van de Galerie in het oudste gedeelte van Den Haag sluit prachtig aan bij de thematiek van haar schilderijen. Haar kleinzoon Mees Peeters zal de opening muzikaal omlijsten op de basgitaar.
Hetty Burgers, 1 oktober 2025
*Haar kleinzoon Mees Peeters zal de opening muzikaal omlijsten op basgitaar.
* De opening van de expositie wordt verzorgd door Fleur den Hoed, aankomend kunsthistoricus.
* Bezoekers van de opening krijgen aan het eind van de bijeenkomst de mogelijkheid vanuit de galerie een ronde te maken door de oud-katholieke schuilkerk.
* Mia Westerhof is zelf in de galerie aanwezig op 10, 18 oktober en 1 november.